woensdag 31 augustus 2011

31 aug. Via Sucevita naar Radauti

Gisteren kwam het er niet meer van dus eerst naar klooster Sucevita. Inderdaad een pláátje. Omdat we pas laat kunnen ontbijten zijn we hier eerst heengegaan. Goede keuze, we zijn alleen en vangen nog iets op van de dienst die in kloosterkapel gaande is. Zeer stemmig allemaal. De kerk is fraai beschilderd, teveel om te beschrijven maar samengevat komt het er op neer dat heel de menselijke levensloop en meer een beurt krijgt. We kopen een Duitstalig boekwerk over de kloosters van Bucovina, kunnen we allemaal nog eens rustig herkauwen. 
De rit naar het volgende klooster, in Putna, wordt werken: klimmen bij tegenwind. Beetje bekaf gaan we eerst het vaste lunchrecept nemen, alcoholvrij bier en choirba, zo mogelijk van bief, die is helder en houdt ons op de been.
De wegen zijn hier een stuk beter dan in Transilvanië ofschoon dat plotseling anders kan worden. De huizen zien er ook beter uit en de mensen zijn onveranderd vriendelijk. Had ik niet verwacht in zo'n uithoek tegen de grens met Oekraïne.
Ook de onbeschilderde kloosterkerk van Putna is geweldig, maar dan van binnen.
Over een landelijke grensweg en door een enorme grasvlakte (pusta?) naar Radauti dat relatief een grootstad is met bij de entree een serieus gat in het wegdek. Vreemd hoe ineens de ondergrond verdwenen blijkt te zijn.
Lekker zo'n douche na alles bijeen 79 km!
Morgen gaan we slapen in het klooster van Dragomirna, dus zonder internet maar vast heel vormend. We laten ons alweer verrassen....

dinsdag 30 augustus 2011

30 aug. Heerlijk fietsen naar Marginea

Gisteren de fietskettingen van olie voorzien. Er was niks mis mee maar laten we onze trouwe lastdieren goed behandelen. 
Na het ontbijt in de steenkoude schaduwzijde van het pension eerst even naar hét klooster Voronet, het ligt op loopafstand naast onze deur. Wat een bijzondere ontmoeting! Zoveel heiligheid en menselijke conflicten zie je zelden bij elkaar afgebeeld. Hel, verdoemenis, en redding worden plastisch uitgebeeld. Daarnaast wordt de frustatie rond zovele  vermoorde (inmiddels natuurlijk heilige) mede-Christenen grandioos weergegeven. Al het kwaad lijkt hier, begrijpelijk, van Turkse zijde te komen.
De zoutmijn in Cacica vind ik het bezoeken waard. Het ziet er weliswaar zwart uit maar dat klopt met de liksteen die we een paar dagen geleden bij de herders zagen.
In Solca gaat dank zij wat doorvragen van Thea de Petrus en Paulus kerk voor ons open. Hij is weliswaar niet aan de buitenkant beschilderd maar dan nog blijft er genoeg moois over. De mw. die ons toegang verschaft, spreekt Frans. Ze was lerares daarin. Ze studeerde dat in de Communistische tijd, haar man Russisch. Ieder zijn vak. Daarnaast spreekt de familie veel Oekraïns dialekt, logisch toch, met die steeds weer bewegende grenzen hier.
Onderweg worden aardappelen gerooid door een hele familie. Een (ingehuurde?)  man met paard trekt af en toe een voor open met een soort rasterploeg en dan kunnen ze weer verder. Ze hebben er schik in want de kartoffels zien er goed uit en een beetje positieve buitenlandse aandacht helpt bij de feestvreugde.
Verderop ontstaat een soort wedren. Een 2-span paard-en-wagen gaat ons in galop voorbij. Er vliegt een hoefijzer door de lucht, ik raap het hete ijzer op. Met dank aanvaardt de menner het verderop want hij is toch maar stil gaan staan, wie weet is zo'n ding een beetje kostbaar.
Inmiddels is het wat warm geworden en de zeven beekjes die we kruizen met de bijbehorende bulten en dalen gaan ons in de benen zitten. Voeg daarbij de druk bereden kaarsrechte weg, dan zul je begrijpen dat pension Luxor ons na 53 km welkom is.
Morgen eerst nog langs het klooster in Sucevita en dan langs de grens met Oekraïne verder.
Ik weet niet waar de mensen hier hun geld mee verdienen maar ben er niet gerust op. De huizen zien er goed onderhouden uit en verder veel verkeer en (teveel?) vertier. Ceramiek zeggen ze, ja hoor, net als mijn tanden...

maandag 29 augustus 2011

29 aug. Aankomst in Voronet voor de 2e fietstrip.

We vergeten de ketelherrie van gisteren en genieten van het vervolg van de tocht. Meteen al is de weg en de bergpartijen/kloven spectaculair. Bijgevoegde luchtfoto lijkt me erg geslaagd.
Verder kiezen we een andere route dan was voorzien: Bicaz, Poiana Teiului, bij Brosteni rechtsaf de bergen in via de Tarnita pas, Ostra, Frasin, Gura Humorului naar slaapadres in Voronet. Een fraaie tocht met een flinke stuwdam en verlaten kolenmijncomplexen maar vooral flinke dennenbossen. Nu we in Bucovina zijn beland, had ik wat beuken verwacht maar wie weet...
We maken ons op voor de 2e fietstrip van totaal 6 dagen. De auto gaat hier blijven.
We eten traditioneel bij ons pension Vila Doina: sarmala, als omelet vermomde kip, aardappelen en flensjes met chocolade. Als tonnetjes rollen we nog een straatje om, en tikken bij de kloosterwinkeltjes nog een fles witte wijn op de kop. Internet is er hier niet bij dus mooi tijd om je wat in te lezen...

zondag 28 augustus 2011

28 aug. Tussenstop in Lacu Rosu

Verlaten we de frisheid van de bergstreek? We weten het niet maar de kans is groot.
We onderbreken voor koffie met wat lekkers; Pakanash (hoe je dat ook schrijven mag), eigenlijk een desert maar wat maakt het uit, 't smaakt heerlijk en we video-skypen met Robert ca. De kok staat met een hengel forel uit zijn voorraadvijver te takelen. Wat een prachtgezicht.
Onderweg nog een bedevaartsoord aangedaan maar dat was aan mij niet besteed. Lacu Rosu blijkt een meertje dat zo'n 170 jaar geleden werd gevormd nadat een modder/steen-lawine een bergbeek afsloot. Nu is het temidden van de bergjes een topattractie en dat zullen we weten!
Omdat de bruiloft - met naar verluidt 600 gasten - die hier aan de gang is de nodige ruimte neemt, zitten we bij het hotel-restaurant te dineren op de rand van de parkeerplaats en 'genieten' van oorverdovende HONKIBONK-muziek. Het eten is prima net als de wijn en na een uurtje klinkt beter geluid dat waarschijnlijk eigentijds Roemeense muziek zal heten. Het wordt inmiddels donker en het, vele, eten is koud geworden maar de stemming stijgt en takkenherrie wordt vervolgd. Als we beginnen te klappertanden zoeken we beschutting op de warme kamer... Of ik er een formele klacht van maak, zullen morgen wel verder zien.

zaterdag 27 augustus 2011

27 aug. Verblijf in Sinaia

Lekker zo'n luie extra dag. Vannacht gemerkt dat de honden erg actief zijn in de nacht. Wat een geblaf! Geen wonder dat ze overdag amechtig voor Pampus liggen.
Sinaia is hét wintersportplaatsje van Roemenië. Flinke pukkel daarboven waar we wel op moeten, per Telecabine natuurlijk. Fraaie uitzichten daar op 2100 m en we trekken het weinige dat we bij ons hebben allemaal aan, 8°, maar onbewolkt.
Terug naar 1400 m, de rest lopen we naar Castel Peles, dat door de voorlaatste koning, Karel I werd gebouwd. Gereed in 1914, met electrisch licht, uniek in Europa. Allemaal erg fraai, bijzonder omdat het enerzijds niet steenoud is maar wel antiek. Het is een gewild reisdoel want er zijn veel bezoekers. We treffen er een gedekte tafel aan die onze eetlust opwekt. Je merkt overivens dat de Duitse invloed hier helemaal is verdwenen, zo spreek men lauter Roemeens of Engels. Een enkel bord toont iets in het Frans.
Terug in ons pension schieten we bijgaande prent van ons verblijf: onze slaapkamer met parkeerplaats, alweer niet wat het lijkt...
Morgen gaan we richting Bucovina met een tussenstop in Lacu Rosu. We hebben inmiddels een prachtige Roemeense  wegenatlas 1:300.000 aangeschaft zodat we dit keer de fietstrip die daarna volgt ook kunnen volgen want nagenoeg ieder berijdbaar pad staat er op.
Als voorbereiding hebben vanavond in een Hongaarse tent gegeten. Anders, maar niet verkeerd. Dat belooft wat met zo'n toetje...

vrijdag 26 augustus 2011

26 aug. Naar Sinaia in de bergen

Vandaag is de eerste fietstrip afgerond: 506 km door Transsylvanië gefietst aan de hand van de standaard van Romtour. Resumerend kun je zeggen dat er louter lieve Roemenen op ons pad kwamen. Regelmatig lijken ze in de bediening apatisch maar dat is steeds weer slechts bescheidenheid, wellicht onzekerheid, waar je even doorheen moet geraken. Geen onveilig moment behalve op stukjes route over te drukke wegen. Omdat de weggebruikers een gegeven zijn, beveel ik Romtour aan de route na kennis van zaken wat aan te passen. Een afspraak daarvoor thuis is al in de maak want intussen houden we contact.
Het fenomeen van 'de Saksen' is toch wel zeer bijzonder. Meer en meer vertrokken zij maar ze lieten een gedegen stempel achter. Eigenlijk een wolk van kanszoekers uit wat nu noord Frankrijk, Luxemburg, Wallonië, en aangrenzende Duitse gebieden zijn.
Niets nieuws eigenlijk maar met zoveel succes dat daarna slecht terugval is te verwachten en die was aan de gang. Hoogst interessant, vinden wij en inderdaad 'was' want vroeg of laat gaat dit hier goed komen. Dat de weerkerken veelal nog bestaan is een wonder want het overgrote deel van de huidige bevolking heeft er niet veel mee. Ik hoop dat tenminste de 'Sommer Saksen', naar Duitsland uitgeweken mensen die zomers een of twee maanden terugkeren, hun saamhorigheid weten te bewaren en zo een bijzonder cultuurgoed veilig zullen stellen.
Vandaag koersen we naar Sinaia, een koele plek in de bergen - gisteren hadden we een recordtemperatuur van 37°- om later de sprong naar Bucovina te wagen.
Inmiddels ideaal reisweer na al die hitte. Lijkt wel op het weer thuis in NL maar dan zonnig ;-)

Op weg naar Sinaia gaan we eerst aan in Brasov want alsnog willen we de Zwarte Kerk zien. Wat een prachtobject. Ton, er staan daar 4 orgels op je te wachten!
De autorit vandaag was ook bijzonder. Bijna waren we vermorzeld door een onverantwoord inhalende tegenligger, ook hier kan dat dus, maar dan wat vaker.

Het pension Villa Marald is zeer naar onze zin. Rondgaand door dit zeer geaccidenteerd dorp lopen we binnen bij een Armeens restaurant, Arca lui Noe. Wat een aankleding! Nee, er is geen bruiloft, dit is altijd zo hier. In het toilet heeft de automatisering toegeslagen. Kennelijk ben ik wat lang van stof maar als je in een kelderruimte ineens in het donker verkeert, ben je blij dat je een zaktelefoon bij je hebt om bij te lichten...

donderdag 25 augustus 2011

25 aug. Terug naar de auto in Sambata Complex

Topwarmte vandaag en een beetje vochtig. Gezellig ontbijt met inderdaad een jeugdherberggevoel maar dan zonder afwassen en met commerciële afrekening.
Onderweg klimmen we als berggeiten en genieten van allerhande straattaferelen. Ik doe er wat prentjes van bij. 
Er worden nog 2 weerkerken aangedaan maar mijn verzadingspunt is bereikt, alweer een weerkerk. Eindelijk snap ik deze 2e uitleg.
We worden in Cincu met een auto vervoerd voor de laatste 40 km. Dat is goed bedacht want met 52 km op de fiets-teller was het wel genoeg vandaag. En ja hoor, onze auto staat er nog...

24 aug. Verder fietsen, naar Biertan

Vandaag de hitte in, fietsen naar Biertan. De beschrijving die Marco ons gisteren gaf, boezemde wat ontzag in, maar het viel mee. Zelfs meer asphalt dan Romtour vermoedde.



De klimmetjes zijn te doen en de temperatuur is dragelijk, zeker zo lang je fietst. Thea had geluk, toen de fiets viel, stapte ze er bijna net bijtijds af, slechts een enkel blauw plekje. De mensen hier klagen een beetje, het is de warmste dag dit jaar (37° in de schaduw, maar dat geloof ik niet).


Onderweg een bedrijfje dat vers geoogste hop verwerkt. Ook zien we een van de weinige wijnvelden, terwijl er daarvan vele zijn geweest tot er een druivenziekte uitbrak en later de Saksen van lieverlee vertrokken. Verder een nieuwerwetse kippenfabriek, gesticht met Eurofunds.
We gaan een onverantwoord stukje over een autoweg en tegen 2-en zijn we in Biertan.

Een stadje met een geweldig weerkerkcomplex. In de avond een serieus orgelconcert, zo valt de neus soms in de boter. 
Slapen en eten (heerlijk, maar vraag niet hoe het heet) doen we in de voormalige jeugdherberg Casa Dörnröschen binnen de muren van de weerkerk, veilig gevoel en erg gezellig met Wolfgang en Constanße die hier ook op bezoek zijn. Onze doucheruimte heeft een overdadige doch onbedoelde vloerverwarming die als gevolg van defect niet ongedaan valt te maken. Alweer: "niets is wat het lijkt".

dinsdag 23 augustus 2011

23 aug. Wandelen bezuiden Sighisoara

We lopen langs het fiets/voetpad naar de burgt in Sighisoara van waaruit we vandaag een begeleide wandeltocht door een natuurgebied gaan maken.
Dat fietspad verdient nadere aandacht. Onlangs is daar Europees geld voor vrijgemaakt want het werd al te gevaarlijk met het verkeer. Zoals vaker werd een creatieve invulling bedacht: het geld verdween en een pad werd gemaakt door op het bestaande trottoir een streep te trekken en soms een ontbrekende putdeksel met een onberijdbare tegel af te dekken. Corrupt? Ach, er is toch een fietspad gemaakt?!
De wandeltocht onder leiding van Marco is mooi, met wat klimmen en dalen. In de zon is het bijna teveel maar in de schaduwrijke bossen goed te doen. Veel natuurschoon en kleinvee waaronder een geelstreepkikkertje (Marco verbeter me a.u.b.)
Bij de afsluiting met soep en een lekker bere fara alcohol blijkt dat de wandeltocht 16,5 km omvat. Samen met de heenweg en terug via het station (met prent voor Abs als opwarmertje voor zijn trip) was het met 22 km wel genoeg voor vandaag. We slapen vast zeer behoorlijk.
Morgen weer lekker fietsen, maar het belooft geen makkie te worden...

maandag 22 augustus 2011

22 aug. Rondrit met jeep

Vandaag nóg een luie dag: met zijn echte ARO-jeep rijdt Marco Nawijn van Eye-tours.com ons naar Danes, Laslea, Mâlâncrav, Laslea, lunch in Dumbrâveni, Valchid, Copsa Mare, heuveltop, Nou Sâsesc, Roandola, hotel.
De tocht in deze laatste Roemeense jeep (Auto ROmamia) is op zich al een belevenis. Een comfortabele 4wd uit vervlogen tijden voor partijbonzen met een 30 jaar oude dieselmotor die behalve brandstof ook 2 liter olie per dag verbruikt.
We rijden langs wat hopvelden naar Mâlâncrav waar een weerkerk voor ons open gaat die prachtige schilderingen heeft. Onze eerstvolgende kerstkaart zal het tonen. In de toren houdt een heuze kerkuil ons in de gaten.
Na de lunch bezien en beklimmen we de weerkerk in Valchid, tevens de woonplaats van Marco. De boel is er daar slecht aan toe maar wordt behouden door uitgeweken Saksen.
Een 'weg' door het veld en de heuvels leidt ons naar een top waar herders verblijven en vol trots hun varkens met biggetjes laten zien. Ik maak een filmje van het vredige land met een terugkerende kudde. Erg romantisch, vinden we, kijk maar bij http://youtu.be/r0m9cWJEM8g .
Al met al een prachtige dag met 115 km op de teller van het i-GotU kastje van Borre waarmee we de route hebben vastgelegd.

Thuisgekomen toont Thea wat prenten aan de hotelbewaker die we Billy Turf hebben gedoopt en waarmee we inmiddels, gelukkig, dik bevriend zijn...

zondag 21 augustus 2011

21 aug. Lummeldag in Sighisoara

Eerst een correctie op gisteren: de renovatiewerken in Henndorf (Bradeni) zijn uitgevoerd door leerlingen van de Fachhochshule in Hildesheim in de zomers van 2003-2006.
Vannacht op muggenjacht, vooral Thea moest het ontgelden en bij daglicht wordt duidelijk dat de horren tamelijk ondeugdelijk zijn, ik zal eens wat met plakband gaan spelen.
We drinken zondagochtendkoffie met käsetorte in een luxe tent. Er wordt aan de deur gebedeld. Doodgewoon hier, zo werd ik gisteren zeker 4 keer vriendelijk om een cigaret gevraagd. In de koffietent hebben ze een goede internetverbinding en we leggen een Skype video-verbinding met Abs. Toch wel erg leuk om zo live even bij elkaar te zijn.
Schaßburg, zoals de Saksen het hier noemen, heeft een hoog Anton Piek gehalte. Best beminnelijk dus. Van de hoofdtoren doen we er een prentje bij.
Voor de deur van de kloosterkerk van de Dominicanen wordt een bruidspaar op traditionele wijze gepresenteerd. Het bruidsmeisje was zo mogelijk nog mooier dan de bruid.
Via de overdekte opgang naar de voorheen katholieke St. Nicolaaskerk, nu Evangelisch, erg autentiek allemaal.
Verder veel andere torens, per gilde een.
Vanavond eten we in ons hotel en dat bevalt prima.

20 aug. Sighisoara

Om de warme middag te ontlopen zitten we al om 9:00 uur op de fiets. Het zijn vriendelijke mensen waar we sliepen, een genoegen op zich.
Ons reisboekje voorspelt wat klimmerij en deels onverharde wegen. Helaas blijkt dat, alweer, te kloppen. Maar wat een mooi land! Allerhande vogeltjes en wat verderop in de voedselketen dikke roofvogels. De telegraafpalen hebben af en toe nog hun orginele bedrading (ijzerdraad?) al hangt er ook een kabel bij.
Rond Barcut en Retis staan geen wegen op bijgevoegde kaart, dat is natuurlijk helemaal niet waar maar of je dat nog een weg wil noemen...
In Brãdeni treffen we een opgeknapte weerkerk aan. Ofschoon hier geen Saksen meer wonen heeft en groep uit Heidelberg (dacht ik) hier degelijk werk verricht door niet alleen het gebouw en de houten delen te renoveren. Nee, ze hebben ook echte inventaris opgesteld en gedegen beschrijvingen in 3 talen gemaakt. De Roemenen zouden er iets van kunnen leren want presenteren is niet hun sterke kant.
In Apolt eten we de liefdevol meegekregen boterham in het zicht van, ja hoor, alweer een weerkerk die echter voorlopig nog wel even in de steigers zal blijven staan.
Even na Saes is een gat in de weg gevallen dat we de medereizigers niet willen onthouden. Ik zou op binnenwegen nooit met een eigen auto gaan rijden!
De burchtstad van Sighisoara is een plaatje en dat vinden vele medetouristen. We doen er een avondprent van hierbij want morgen is een zon/rustdag, goed voor een nadere kennismaking, zeker nu we in hotel Rex weer WIFI hebben...