Een kwartier te vroeg staat Joan, onze chauffeur/gids van vandaag voor ons, keurig! Vandaag is Frans de voertaal, dat geeft rust. We rijden in de bloedhitte naar de ijsgrotten van Scarisoara en wisselen de Volkswagen voor een echte Dacha, terecht, blijkt later want voor een rivierbedding wordt geen wegenbelasting geheven. De weg is zwaar, 10 km, en de auto moet net als wij wat extra water. De ijsgrot is imposant en moelijk begaanbaar maar ook een belevenis. Net als de lunch bij de ouders van Joan op het boeren bedrijf. Ze verdienen wat bij aan de touristen, in winter wordt getimmerd en gezaagd. Oh wat waren ze blij toen er 6 jaar geleden elektra kwam! Nee niet om tv te kijken maar voor houtbewekingsmachines waaronder een heuse lintzaag en frais.
Een 2e , normale, grot met -mieten en -tieten bereik je na een linke heftige klimpartij. Ook prachtig hoor...
In de avond treffen we eindelijk Florentin en Teo, 3 jaar nadien. Mooie avond met hopelijk ooit een vervolg, samen...
