dinsdag 13 september 2011

13 sep. Finale naar huis

Zo, dat werd een hele rit: 960 km naar huis, maar dan heb je ook wat!
Wat opvalt is het gemak waarmee je tot dergelijke prestaties komt. We leven toch wel in een erg comfortabel deel van de wereld.

Hadden we vanochtend al een prachtuitzicht in de nevels boven de  Donau, in de avond mochten we de lieve familie al weer verknuffelen.
Thuis nog meer verrassingen: bloemen, tekeningen en slingers, als dat geen welkom is!
Zo, nu komen de dagen van dankbaar zijn, her-ordenen, schoonmaken, hervinden, plotselinge ideëen uitvoeren en resumeren.
Voor nu dus even genoegen nemen met een paar cijfers:
Thea kwam 0,2 kg aan, Thomas viel 0,4 kg af, hij moest vandaag werken. 
Al met al hebben we 1015 km gefietst en 4789 km met de auto afgelegd.
De rest is niet 1 2 3 weer te geven, dat doen we graag in een persoonlijk contact met ieder die daar de tijd voor wil nemen...

maandag 12 september 2011

12 sep. Debrecen (HU) nr Ardagger (AU)

Gisteren lagen we wel erg vroeg in bed, 21:00 uur, dat heb je er van als je het uur tijdsverschil met Roemenië vergeet.
Gevolg: we zitten deze ochtend om kwart voor zeven! aan het muslie-ontbijt uit eigen tas. Nee ons 4-sterren hotel Gondola in Debrecen voorziet daar niet in. Eigenlijk jammer als je merkt hoe ze op oude Hongaarse glorie nog wat doorsudderen, de spirit is er uit. Ze hebben ons een ruime kamer geboden, met erker. Beetje gehorig vanwege straatlawaai dat ruimschoots door de kieren dringt, vandaar die 4e ster, maar verder eigelijk weinig mis mee. De stad zelf bruist overigens van het leven, met name aan het gezellige lang gerekte plein hebben we gisterenavond goed gegeten.
Na een voorspoedige rit zitten we nu aan de Donau in gasthof Schatzkastl in Ardagger, jawel, met een overheerlijk Wießenbier. Kortom, alles volgens plan en zonder complicaties.
Onderweg tot 2x toe een vluchtig contact gehad met Nederlands meisje, woonachtig in Tsjechië, dat met een troep vrienden een toneeluitvoering gaat geven in Bordeaux. Zo reizen we wat af en zijn we allemaal en overal aan elkaar aan het snuffelen.
Morgen door naar Robertje en ons frisse bed, nog een heel eind maar de moeite waard...
Nu rijdt voor onze neus aan de overzijde de ÖBB naar het oosten. Ik zie Abs en Pauli er inzitten, of vergis ik me een week of in de route?

zondag 11 september 2011

11 sep. Afscheid van Roemenië via kerkhof Sarpanta

Vandaag bezoeken we eerst een toch wel erg bijzonder kerkhof. De inmiddels overleden kunstenaar Stan Ion Patras heeft vele grafmonumenten bijzonder vorm gegeven: kleurrijk plaatste hij prikkelende teksten en afbeeldingen op het graf. Soms uitdagend of afrekenend maar altijd met humor. Ik doe er wat plaatjes bij en een handgeschreven Engelse vertaling. Hopelijk staat ie niet op zijn kop. Later zal ik Lucia proberen te verleiden om meer vertalingen te leveren.
Meer moois over dit kerkhof onder deze link:
http://youtu.be/H1KDqxS8aXg













Langs de grens met Oekraïne rijden we een prachtig gebied door met veel klimmetjes en kronkels.
Tegen zessen bereiken we Debrecen in Hongarije en merken dat het is gedaan. Nu ineens een luxe stad met Hoegaardenbier, 'k wist niet meer hoe heerlijk dat is...

zaterdag 10 september 2011

10 sep. Terug naar de auto in Viseu de Sus

Afscheid van Maria (alias Louise, want daar lijkt ze op) en Stephan die bonen klaar maakt om te drogen en later op te hangen. In het bijkeukentje pruttelt een pan. Ja alles hier gaat op hout, je hebt dus zo een hok vol nodig.
Onderweg nog eerst een serieus pasje over met mooie uitzichten voor we op de rustige 18 belanden (het is zaterdag).
Onze auto heeft braaf op ons gewacht zodat we na de 224 fiets km's in Maramures morgen weer luxe huiswaarts kunnen. Zo, nu eerst ein Weißen Bier en de pannekoekjes die we bij het ontbijt beslist niet meer naar binnen kregen na de gebakken kaas...

vrijdag 9 september 2011

9 sep. Terug naar Ieud

Zonnig en bewolkt, lauw en kou wisselen elkaar af en we klimmen alsof het niks is. De beloning is groot, prachtige vergezichten.
De eerste plaatsjes Budesti, Sarbi en Calinesti zijn een weldaad. Veel ijver in een beekdal.

We komen er een dubbele watermolen tegen met whirlpool maar de stokerij daar vraagt alle aandacht. Een man of 4 is bezig om van smerige blubber van appels en ander fruitafval iets te stoken dat uiteindelijk ongetwijfeld wordt aangeprezen als de beste tuica [tsoeika] uit de streek.

Door naar Leud vinden we het fijn om weer op een bekend adres te eindigen vandaag. De kraan die we op 5 sept. hier molden, is inmiddels vervangen en als ook de uitgevallen stroom weer terugkomt voelen we ons verwend.
Thea wordt verleid tot een prachtexperiment met lokale kleding, het plaatje spreekt boekdelen, lijkt me.

donderdag 8 september 2011

8 sep. Via de boer naar Ogna Sugatag

Vandaag prettig gefietst want er is minder verkeersdruk op deze route wat niet wegneemt dat je stevig op moet passen. Thea kucht en blaft geweldig en hoort amper iets, jammer maar het is een gegeven. Het is mooi fietsweer, afwisseld zonnig en dreigend. 
Onderweg naar Berbesti mooie boeren bedoeninkjes, sommige echt prachtig, andere tonen ook veel ongerief.
Even na Giulesti stuiten we op het huis waarin "een vader van Roemenië" Ilie Lazar een bijeenkomst hield om de samenvoeging van o.a. Maramures en Transilvanië en Bucovina tot één Roemenië te bevorderen. De mevrouw die ons enthousiast de plek aanduidt  wilde niet zo op de foto, maar ik vind er niets mis aan.
Verder zien we nog een paar mooie houten kerken met onvergetelijkheden en belanden bijna op een bruiloft. Eigenlijk moet je daar op ingaan vanwege de unieke ervaring maar het leek ons toch niet zo'n goed idee.
Mooie uitzichten op weg naar onze bestemming, Ocna Sugatag waar het stikt van pensions. Waarschijnlijk vanwege de helende werking van zoutbaden en -lucht. Wij houden ons eerst bezig met herstellen van de schade na, jawel, weer een kleine badkameroverstroming...

woensdag 7 september 2011

7 sep. Aangepast naar Sugau

Al weer ietwat opgeknapt na een wel zeer uitgebreide nachtrust ontbijten we ingetogen met de man slechts 2 gebakken eieren en pakweg 100 gram vleeswaren en daarnaast kaas, groenvoer en diverse jam's. Ja hoor, we laten weer iets over.
De zon schijnt voorlopig weer, we nemen afscheid van Berta die goed op de fiets heeft gepast en we doen het rustig aan. 
We bezoeken het openlucht-museum Santului waar een prachtcollectie aan optrekjes en werktuigen bijeen is gebracht. We nemen er alle tijd voor.
Bij een winkeltje waar ook een kroegje aan bungelt, kopen we koffie en nieuwe yoghurt want de onze werd toch wel wat al te oud. Gemengd met eigen muesli vinden we dat een heerlijk vezelrijk lunchvoer voor de verandering en goed voor de geplaagde ingewanden. Verrassend dat ik hier zomaar internet aantref. Vrijwel nooit versleuteld overigens, heerlijk is dat.
Iets verder stoten we zomaar op het geboorthuis van Eli Wiesel waar een bevlogen jongeman ons toelichting geeft.  Meer en meer wordt duidelijk welke drama's zich in deze streek hebben voltrokken. Van de Joodse bevolking in Maramures is amper meer dan 1 promille teruggekeerd!
Nog indringender wordt de recente geschiedenis gepresenteerd in Sighet in het Memorialul Victimelor Comunismului si al Rezistentei, ofwel in de gevangenis waarin de intelligentia die niet met Ceausescu meedeed monddood, of erger, werd gemaakt. Wat mij betreft verplichte kost voor iedereen die iets van Roemenië wil begrijpen. Ook de staatsontvangst door ons koningshuis  van de dictator is hier op foto weergegeven.
Al met al geven we er zoveel aandacht aan de we afzien van een lange en best wat gevaarlijke rit heen en weer naar 'het lachende kerkhof', we komen daar met de auto later nog wel langs.
Het was even zoeken naar pension Doina in Sugau maar de omgeving en de  heerlijke maaltijd onthouden we graag.

dinsdag 6 september 2011

6 sep. Afwegingen naar Vadu Izei

Het regent pijpenstelen, Thea is door de uitgebreide nachtrust wat opgeknapt en als we dat willen rijden we vandaag slechts 35 gemakkelijke km's. Als alternatief speelt door het hoofd terug te keren naar de auto en deze reis iets voortijdig af te sluiten immers eigenlijk was het zo wel genoeg.
In alle rust ontbijten we en laten weer ruim de helft over. Mij wordt trots de houtgestookte cv-installatie getoond. Inderdaad zeer bij de tijd.
Als we merken dat de regen overgaat in ongeregeld lekken besluiten we de route te vervolgen.
Onderweg enkele fraaie huizen maar aan vele andere mankeert wel iets. Eigenlijk is alles hier gammel of niet afgemaakt.
We eten soep in het Mânâsteria van Bârsana, een terecht goed bezochte touristische attractie.
Niet echt nat arriveren we zeer bijtijds in Vadu Izei waar boerderij/pension Ileana Teleptean ons rust en comfort biedt. Overigens pas nadat de verstopping is opgeheven die de gehele badruimte blank zette.
We eten hier heerlijk en, zeer tot ons genoegen, binnen. Want al is het niet koud, met onze verkouden koppies is dat wel zo aangenaam. Intussen gaat geregeld het licht laag en hoog. "Dinkeloordse tijden!" roept Thea. Anders gezegd: ook hier gaat het goedkomen maar voor ons is dit onderkomen nu erg aangenaam. Intussen regent het af en toe en bedenk ik ineens aan welke ontberingen we 3 jaar geleden wellicht zijn ontsnapt...

maandag 5 september 2011

5 sep. Op naar Ieud

Anders dan de bestemming doet vermoeden, begint de dag met een verschroeide sok. Spreek Ieud overigens uit als 'ieéout'. De poging om mijn sokken nog wat na te drogen op het nachtkastlampje liep ietwat uit de hand, nu een bruin motief erbij. Dat geldt voor meer vandaag want wat zich liet aanzien voor een pretdag begon op straat al verkeerd met toch wel erg onberijdbare stukken en een fout in het routeboekje waardoor we weer terug moesten. Niks moois vandaag? Tuurlijk wel!

Mooi land, op en neer, en fraaie kerkjes bij kloosters en onderweg. Mij valt op dat er te midden van toch wel veel eenvoud veel nieuwbouw of restauratie plaatsvindt rond kerken en zo. Zou wel eens willen weten waar al dat geld vandaan komt. Ik probeer er later met Maria, de pensionhoudster, over te spreken maar kom niet verder dan dat de nieuwbouwkerken door de R.K. Kerk dus Rome worden gefinancierd maar ook dat de lokale bevolking stevig wordt aangespoord bij te dragen. De Orthodoxe kerk, bestierd vanuit Constatinopel (grappig dat het zo blijft heten) doet het wat rustiger aan. Maar hoe het precies zit hoop ik nog eens uit te vinden, want ik geloof het allemaal niet zo.
Het begint loom warm te worden en dit wordt geen topdag.
Het pottenbakkertje en museumpje onderweg boeit natuurlijk best maar daar leren we niet veel nieuws en het gaan over hobbelig asphalt is met onze fietsen onprettig en vermoeiend.
Nee, dan is paarden beslaan minder alledaags en best een plaatje waard.
Als we uiteindelijk ons onderkomen bereiken zijn we knap moe, douchen voor zover dat lukt en gaan, na de onvermijdelijke borrel, aan tafel waar Thea verder toch maar van af ziet en het bed opzoekt.
Intussen breken we nog een kraan af bij de wastafel en stellen de host teleur door minder dan de halve dis leeg te eten.
Morgen hopelijk beter. Oh ja, er is ook nog regen op komst...

zondag 4 september 2011

4 sep. Kennismaking met Maramures

Reisdag vandaag, via toch nog even een  klooster: Moldovita. Het is zondag en er is een eindeloze dienst aan de gang. Het gezang komt aardig overeen met de cd die we kochten in Voronet. In de auto hadden we die uitvoerig afgedraaid en daarmee minstens 3 aflaten verdiend. Best stemmig maar daar blijft het bij. Zit soms tegen het valse aan en ik verbeeldde me arabische invloeden te beluisteren. Lijkt me prachtmuziek om op de achtergrond in een kerk te laten klinken.
We verlaten nu het gebied van Moldovita gedeeltelijk langs de Moldau en de Putna. Onderweg leggen we aan voor koffie+ en via video-skype hebben we een uur lang contact met het Eindhovens thuisfront, we begonnen vooral Robert toch wel erg te missen. Best grappig dat dit allemaal kan. Schitterende route over de 17A (E576) en rechtsaf de 18 op die echter overgaat in één grote gatenkaas. Eigenlijk rijmt dat met het eerste beeld dat we van deze omgeving krijgen: armer en pover maar onvoorstelbaar fraai heuvel/bergachtig. Het stadje Borsa straalt alle ellende uit van een teruggevallen industriestadje. De straat wordt beter zodra we de provincie Maramures binnenrijden, met de wat luxe huizen is het gedaan maar het komt niet armoedig over. Ik ben blij als we na een paar uur stuurmanskunst ons pension Magy in Viseu de Sus bereiken. De familie hier spreekt Duits, dat is handig. Na de hoofdstraat ontbreekt iedere normale bestrating, dat belooft wat, misschien, als we morgen weer lekker gaan fietsen. Van ons kameruitzicht een fotootje dat, zoals altijd bij foto's, behoorlijk geflatteerd is.

zaterdag 3 september 2011

3 sep. Humor at last

WLaatste fietsdag in Bucovina. Vandaag, zaterdag, een luie dag van zo'n 21 fiets km's.
Voor de oprit naar het pension wordt met de hand een nieuwe waterput gegraven. Enge klus lijkt me.
Bij Klooster Humorului ligt weer zo'n fraai beschilderde kerk. Het is een serieuze trekpleister met buitenop  bijbelse taferelen naast vele heiligen. Binnen wordt behalve heiligen uitgebreid getoond hoe die heiligheid werd bereikt door uiteenlopende martelmethodes.
Thea oppert dat over de kerken in Roemenië best een mooie lezing is samen te stellen. Moet je er wel eerst wat van begrijpen en de vergaarde lectuur uitpluizen, dus of dat er ooit van komt...
In Gura Humorului neem ik bij de heldere soep een hapje van een pepertje. Als dat niet tegen mijn verkoudheid helpt, weet ik het niet meer. Uit alle hoofdholtes loopt nu wel iets. 
We maken ons langzamerhand op om Bucovina na nog één klooster, te verlaten en met de auto naar de provincie Maramures te rijden. Met 285 km op de fietsteller hebben we een redelijke indruk opgedaan hier.
Mariana heeft ons ten afscheid een heerlijk avondmaal bereid en al hebben we vandaag niet veel gepresteerd, we gaan tonrond slapen als rozen!