Ontbijt van ham/kaas-ommelet begint te wennen. Het bezoekje aan de 'stad' om een paar verjaarskaarten te vinden was interessant maar onvruchtbaar, gewoon niet te vinden! Geweldige eenvoud houdt iedereen bezig. Op het 'trottoir' moet je goed oppassen, af en toe ontbreekt een putdeksel. Nee, Brad krijgt geen schoonheidsprijs. De doorgaande weg naar Bucarest heeft een snelheidsbeperking tot 30 km/u maar als er we er over rijden naar tante Maria haal ik de 20 niet. Dan nog ben ik bang dat de ruiten breken.
Bij de familie aangekomen, wordt eerst uitgebreid geluncht. Gelukkig zijn ook Daniël en Michaela er, die spreken Engels en dat maakt het iets inhoudelijker en aangenamer, hoe lief ze verder ook zijn.
In de middag scheuren we naar Honedoara (60) waar we een heus kasteel bezoeken. Goed dat ze er trots op zijn want de ingestorte staalindustrie laat diep trieste sporen na.
Terug bij de familie in Brad is het alweer etenstijd en alweer lekkere dingen zoals auberginemouse, salades, worstjes in soorten, tomaten, pompoenen in een eierlaagje, schapenkaas en nog veel meer. Smullen en praten over... ja van alles zo als corruptie, Robert en the mayors dogs. Met dit laatste worden de vele loslopende honden bedoeld. We geven wat geschenken af maar krijgen er ook weer veel mee.
Kortom, een mooie maar ook vermoeiende dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten