Van de route hebben we geen kaart maar dank zij Google maps en internet in het hotel krijgen we toch een beetje gevoel bij de ligging van een en ander.
Vlakbij bezoeken we eerst het klooster van Sambata, een pláátje, vinden ook andere touristen. De water-aangedreven wolverwerking La Valtori bij Lisa is belevenis. Niet alleen vanwege de technieken maar vooral omdat de huidige baas, de 4e generatie, ons uitvoerig probeert voor te lichten. Als we vragen of we er ons lunchpakket mogen opeten wijst hij ons zij privéprieel en we krijgen ieder een glas natuursap, van bessen lijkt ons.
Opvallend is rust en vriendelijkheid waarmee alles gaat. Van entreegeld en zo wil hij niets weten, al staat het wel vermeld, ergens. Via een onderonsje met de kleindochter die wat schoolengels spreekt regelen we een bedragje om wat leuks mee te kopen voor opa. Ook dat kostte enige aandrang.
Onderweg staan we nog even stil bij bewoners die pruimpjesboom voor hun deur aan het leegschudden waren. Alweer een overdadige vriendelijkheid.
Ons logeeradres ligt ergens in nowhere (for the freaks N45°41'09,6" E25°03'20,0") een beetje in de voet van de Karpaten. Mooie tent dat NaturHaus. We zijn de enige gasten maar ons deert dat niet. Internet hebben ze hier niet maar verder is er niks mis mee.
Vandaag op ons dooie akkertje 40 km gefietst en om 15:00 uur al gearriveerd. Wat je noemt een luie eerste fietsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten