12aug. Naar Râsnov

Stralend weer, vlak land soms met schapen en bijenhotels bij de vleet, geen wonder met zoveel veldbloemen. Mooie oude wijfjes, op een kerkhof eten we samen met 2 Canadezen ons lunchpakket. Dan zijn zulke enorme boterhammen dan ze nu nog niet op zijn. Een beste man wil wel mee op de foto, lachend zakt het hele stel door een plank. Als tegenprestatie wil ie wel graag een prent toegestuurd krijgen, zeg daar maar eens nee tegen. 

Verrek, daar rijdt, nee stopt, een NL-auto: Luc Hardus van Romtour onze fietstrip organisator stapt er uit. Hij was toch in buurt en dacht ons er ook wel te treffen, succes dus. Hem had de melding bereikt dat op ons tracee verkeersborden waren geplaatst waarop verboden wordt om er te fietsen. Had ik inderdaad gezien maar de smoes die ik al had verzonnen was dat die fiets op het bord meer op een motorfiets lijkt en dit verbod dus nooit voor ons bedoeld kon zijn. Verder gaf Luc nog een paar last-minute-correcties door en excuseert zich voor de ontbrekende routekaart.

De klim over een kleine pas met 8% wordt goed doorstaan, volgens mij was 6% voldoende, en daarna is het klimaat ineens aangenaam frisser. We zijn dan inmiddels in Zârnesti.

Onze dagbestemming is Râsnov, de oude spelling is Rîsnov, en kun je niet missen. De bovengelegen 'boerenvesting' laat zich duidelijk zien. We lopen er na een verfrissende douche naar toe. Voorlopig kan Europa daar nog een boel geld in steken voordat het weer gaat leven. Maar ook in de huidige bouwvallige staat kun je je goed voorstellen hoe de bewoners zich, met succes overigens, de Turken van het lijf hielden.

Terug in het durp lopen we zowaar een orgelconcert tegen het lijf. De paar pijpen waaruit het orgel bestaat, klinken niet te best en na een uur piepen we er tussenuit om welgemoed dit verhaal te schrijven in pension Stefi: wat ons betreft een verademing, niet alleen vanwege de accommodatie en het prima  eten maar ook om er weer even gezellig Nederlands te kunnen praten...