Onderweg drinken we in Jibert geheel tegen onze voorkeur een kopje Nescafe, we vinden er zelfs nog wat eetbaars bij, dat lukt normaal bijna nooit.
De weerkerk in Dacia (Dorf Stein) gaat voor ons open nadat Thea vasthoudend door bleef vragen. De Duitstalige diaken Frank Roth geeft uitgebreide informatie ook al heeft hij eigenlijk geen tijd, de kinderen moeten naar bed (13:30). De kerk is als 'actief' gebouw opgegeven en particulier initiatief probeert er een soort cultureel-religieus ontwikkelings- en ontmoetingscentrum van te maken waarbij ze uit heel Europa hulp gebruiken, zoals De Bouworde uit Nederland. We zullen gaan proberen de Schilderschool in Boxtel op een mooi project te wijzen: het weer voor de dag halen van schilderingen, een soort casettes, die met grijze muurverf zijn overgeschilderd. Wie weet is het voor allen een mooi project.
Iets verder in Rupea dat toch geen klein dorp is, valt het ons moeilijk een lunch te bemachtigen. Nadat ons een restaurant is gewezen blijkt dat ze ons niet willen helpen. Er eet wel wat werkvolk maar daarmee is het kennelijk nog geen normaal restaurant. Enfin, nog een half uur later hebben we een sandwichwinkeltje gevonden waar ze iets op afschuwelijk wittebrood verkopen. Ik weet het niet zeker maar vermoed dat hier de kiem is gelegd voor het legen van mijn maag later, 's nachts.
De ruïne boven op de berg bezoeken we niet, veel te warm inmiddels, en van dichtbij niet bijzonder lijkt ons.
Door naar Homorod waar de weerkerk opmerkelijk is met veel mooie details zoals een orgel met trapvoorziening voor de luchtopwekking. Er dringt zich een vrijwillig gidsmeisje op dat we afschudden naar 2 USA-bezoekers, die betalen vast beter.
We rijden terug naar Dacia om daar af te slaan naar Viscri. De weg mag niet onverhard heten, want er zit allerhande steenslag tussen maar samen met de kuilen en enkele stofwolken van voertuigen is dit stijgend tracé geen echt genoegen. Het is er wel lekker stil en dat moet ook gezegd worden.
Ons logeeradres is vandaag in Viscri dat op een of andere Unescolijst voorkomt. De weerkerk hier is inderdaad prachtig en het hele dorp is opgeleefd door de toestromende touristen. Onze Duitstalige host vertelt dat het voor hem niet zozeer hoeft. Hij moet nu steeds harder werken en zit kennelijk niet om centen verlegen. Vandaag komt er nog een groep Italiaanse wandelaars (12) eten en morgen weer 24, het gaat maar door. In de winter is het rustig en stookt ie zijn fruitsap tot Raciu, een brandbaar goedje met een ongeevenaard walgelijk smaak. Nu was ik al niet echt te pas en dan dit nog. Nee, dan liever het glaasje als rosé uitziende wijn van eigen makelij. Helaas ook al geen genoegen.
We zijn behoorlijk moe en de genieten een ongestoorde nachtrust in de opmerkelijke autentieke boeren bedden, een soort kist- en kastconstructie waarin de kinderen bovenop sliepen. Thea ligt onder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten