Opnieuw drinken we koffie in Jilbert en lunchen in Valeni op een bankje in de schaduw. Oudjes zitten er te wachten tot ze aan de beurt zijn om hun pensioen/uitkering op halen die in een vaag kaal lokaaltje wordt uitgereikt. Thea praat honderduit maar het gaat nergens over en misverstanden zijn er legio.
Door Helena en Emiel en dochter Anka worden we als oude bekenden op ons slaapadres ontvangen. Het is vroeg in de middag en de zon probeert ons met ongekende kracht te roosteren. Wat is die stukken sterker dan bij ons. Het is maar goed dat we vandaag niet in die hitte hoeven rijden, alweer een bofdag...
We hebben een aantal dagen geen WIFI aangetroffen en vaak ook geen tel.verbinding. Af en toe worden we per sms opnieuw welkom geheten in Roemenië, kennelijk raken we zover weg dat we al werden afgeschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten