woensdag 10 augustus 2011

10 aug . Sâmbâta Complex

Alsnog naar het Astra-museum geweest. Een soort openluchtmuseum als bij Arnhem. Als je er goed rondkijkt hoef je Roemenië niet eens meer in, onzin natuurlijk.
De rit naar het startpunt van de 14-daagse fietstocht verliep vloeiend; van lieverlee verdwijnen de vanzelfsprekend lijkende voorzieningen. Een wegopbreking vormt een complicatie voor ons navigatiesysteen maar Thea heft letterlijk de blokkade op, zoals vaker. In het hotel treffen we stipt op tijd de dochter van de agent van de zoon van onze reisagent. Ook hiervoor geld: 'niet alles is was het lijkt' dit keer ten goede. Als we hier na 14 dagen fietsen de auto komen halen, is hopelijk intussen meer en meer inzicht verkregen in het reilen en zeilen in deze hoogvlakte aan de voet van de indrukwekkende Karpaten. Vanavond lekkere forel gegeten, uit het naastgelegen bergriviertje, HEERLIJK. De voorbereidingen vonden gezellig paats in de eetruimte.
Van het fietsgebied is tot slot nog een overzicht gefotografeerd. Misschien compenseert het het gemis aan een fraaie routekaart. (tip voor Romtour :-))

9 aug. Sibiu

Ondanks stralend weer na een gedegen nachtrust en -ontbijt gaan we eerst naar het Bruckentalmuseum, mooi spul daar maar we zijn wel verwend geraakt in de loop van de welbestede jaren.
Na de koffie en een kort bezoek aan het folkloristisch museumpje willen we met de fiets naar het openluchtmuseum Astra. Nou dat viel wat tegen: met een lege maag, dreigende luchten, geen verstand en een Droepie dat niet wenst een satelliet te vinden, dwalen we maar wat rond en besluiten terug te gaan. Goed idee want de orthodox-katholieke kerk is een plaatje en, anders dan de rk-kerk, gewoon toegankelijk. Toen begon het inderdaad goed te regenen. In de middag de toren van de evangelische kerk beklommen, konden we mooi zien waar Astra ongeveer ligt.
Zo ging de dag na een heerlijk namiddagtukje in vreugde voorbij. We genieten van de lagere temperatuur en wandelen nog wat rond. Interessant was de ontmoeting met een groep gezellen die als een soort gildeleden tegen kost en inwoning al rondtrekkend een paar jaar hun ambacht uitoefenen. Freie Vogtländer noemen ze zich.
In het centrum beginnen de binnentrekkende rugzaktouristen de nadering van een muziekfestival aan te kondigen. Tijd dat de ouwetjes weer verder trekken, morgen...