Na het ontbijt in de steenkoude schaduwzijde van het pension eerst even naar hét klooster Voronet, het ligt op loopafstand naast onze deur. Wat een bijzondere ontmoeting! Zoveel heiligheid en menselijke conflicten zie je zelden bij elkaar afgebeeld. Hel, verdoemenis, en redding worden plastisch uitgebeeld. Daarnaast wordt de frustatie rond zovele vermoorde (inmiddels natuurlijk heilige) mede-Christenen grandioos weergegeven. Al het kwaad lijkt hier, begrijpelijk, van Turkse zijde te komen.
De zoutmijn in Cacica vind ik het bezoeken waard. Het ziet er weliswaar zwart uit maar dat klopt met de liksteen die we een paar dagen geleden bij de herders zagen.
In Solca gaat dank zij wat doorvragen van Thea de Petrus en Paulus kerk voor ons open. Hij is weliswaar niet aan de buitenkant beschilderd maar dan nog blijft er genoeg moois over. De mw. die ons toegang verschaft, spreekt Frans. Ze was lerares daarin. Ze studeerde dat in de Communistische tijd, haar man Russisch. Ieder zijn vak. Daarnaast spreekt de familie veel Oekraïns dialekt, logisch toch, met die steeds weer bewegende grenzen hier.
Onderweg worden aardappelen gerooid door een hele familie. Een (ingehuurde?) man met paard trekt af en toe een voor open met een soort rasterploeg en dan kunnen ze weer verder. Ze hebben er schik in want de kartoffels zien er goed uit en een beetje positieve buitenlandse aandacht helpt bij de feestvreugde.
Verderop ontstaat een soort wedren. Een 2-span paard-en-wagen gaat ons in galop voorbij. Er vliegt een hoefijzer door de lucht, ik raap het hete ijzer op. Met dank aanvaardt de menner het verderop want hij is toch maar stil gaan staan, wie weet is zo'n ding een beetje kostbaar.
Inmiddels is het wat warm geworden en de zeven beekjes die we kruizen met de bijbehorende bulten en dalen gaan ons in de benen zitten. Voeg daarbij de druk bereden kaarsrechte weg, dan zul je begrijpen dat pension Luxor ons na 53 km welkom is.
Morgen eerst nog langs het klooster in Sucevita en dan langs de grens met Oekraïne verder.
Ik weet niet waar de mensen hier hun geld mee verdienen maar ben er niet gerust op. De huizen zien er goed onderhouden uit en verder veel verkeer en (teveel?) vertier. Ceramiek zeggen ze, ja hoor, net als mijn tanden...
