We onderbreken voor koffie met wat lekkers; Pakanash (hoe je dat ook schrijven mag), eigenlijk een desert maar wat maakt het uit, 't smaakt heerlijk en we video-skypen met Robert ca. De kok staat met een hengel forel uit zijn voorraadvijver te takelen. Wat een prachtgezicht.
Onderweg nog een bedevaartsoord aangedaan maar dat was aan mij niet besteed. Lacu Rosu blijkt een meertje dat zo'n 170 jaar geleden werd gevormd nadat een modder/steen-lawine een bergbeek afsloot. Nu is het temidden van de bergjes een topattractie en dat zullen we weten!
Omdat de bruiloft - met naar verluidt 600 gasten - die hier aan de gang is de nodige ruimte neemt, zitten we bij het hotel-restaurant te dineren op de rand van de parkeerplaats en 'genieten' van oorverdovende HONKIBONK-muziek. Het eten is prima net als de wijn en na een uurtje klinkt beter geluid dat waarschijnlijk eigentijds Roemeense muziek zal heten. Het wordt inmiddels donker en het, vele, eten is koud geworden maar de stemming stijgt en takkenherrie wordt vervolgd. Als we beginnen te klappertanden zoeken we beschutting op de warme kamer... Of ik er een formele klacht van maak, zullen morgen wel verder zien.
