In alle rust ontbijten we en laten weer ruim de helft over. Mij wordt trots de houtgestookte cv-installatie getoond. Inderdaad zeer bij de tijd.
Als we merken dat de regen overgaat in ongeregeld lekken besluiten we de route te vervolgen.
Onderweg enkele fraaie huizen maar aan vele andere mankeert wel iets. Eigenlijk is alles hier gammel of niet afgemaakt.
We eten soep in het Mânâsteria van Bârsana, een terecht goed bezochte touristische attractie.
Niet echt nat arriveren we zeer bijtijds in Vadu Izei waar boerderij/pension Ileana Teleptean ons rust en comfort biedt. Overigens pas nadat de verstopping is opgeheven die de gehele badruimte blank zette.
We eten hier heerlijk en, zeer tot ons genoegen, binnen. Want al is het niet koud, met onze verkouden koppies is dat wel zo aangenaam. Intussen gaat geregeld het licht laag en hoog. "Dinkeloordse tijden!" roept Thea. Anders gezegd: ook hier gaat het goedkomen maar voor ons is dit onderkomen nu erg aangenaam. Intussen regent het af en toe en bedenk ik ineens aan welke ontberingen we 3 jaar geleden wellicht zijn ontsnapt...
