2 sep. Terug naar Voronet

Vannacht gewekt door tikkend geluid, jawel het plenst! Eigenlijk willen we best een dienst met de zusters meemaken maar die duurt van 04:30 tot pakweg 9 uur en dat gaat ons wat ver als je niet kunt volgen waarover het gaat. Orthodox Christendom mag dan op het onze lijken maar we kiezen er voor slechts een klein uurtje mee te maken. Gelukkig is het weer droog maar Thea neemt toch maar een regenjack mee.
Na de dienst groeten we zr. Daniëla en maak ik stiekum nog bijgaand intieme fotootje van een non die enig kaarswerk voorbereid. Iedereen is overigens erg behulpzaam, misschien omdat we ons wat bescheiden opstellen, maar het voelt goed.

Het ontbijt is vegetarisch maar perfect wat ons betreft. Desondanks ontwikkeld zich, vooal bij mij, al een aardig hangbuikje. Misschien ben ik er wel voor in de wieg gelegd en leiden de gevierde teugels tot deze overvloed.

Als we de kerk nog willen zien verwerken we 2 tegenvallers: er wordt stevig gerestaureerd dus hij is goeddeels dicht  (weten we eindelijk waar enig Europees geld blijft) en het regent weer. Samen onder één regenjack worden we flink ingevocht en onder de vrolijke aanmoediging van zr. X vertrekken we in vol ornaat per fiets. Even overwogen we nog een taxi te laten bellen want welke dwaas gaat er nu fietsen?

We worden beloond want na een uurtje is het droog, ja buiten dan. Koffie met WIFI bij een tankstation in Suceava, wat wil een mens nog meer? Overigens is dit geen fietstad al heeft iemand ooit de belijning van een soort fietspad gedaan gekregen. Inmiddels overwoekerd door palen, elektrakasten, sleuven, opbrekingen en stoepranden van 40 cm. De regen heeft de weg mooi glad gemaakt maar schijn bedriegt, inderdaad tuimel ik een keer is zo'n dieper gelegen put maar zonder schade...

Het klooster Sfâtul Ioan cel Nou in Suceava valt wat tegen, de heilige Ioan is boeiend net als het prachtige dak maar daar blijft het bij omdat je niet verder mag dan het graf van de martelaar.

Even later zijn we blij alle drukte van deze wat al te nijvere stad achter ons te laten en sukkelen rustig door een reeks dorpjes waarin prachtige boeren erfjes die over enkele jaren vervangen zullen zijn door meer comfortabele behuizingen. 

Het trajectdeel langs de provinciale weg 2E valt vooral verderop mee dank zij de riante vluchtstrook daar iets verderop  langs de E58.

Even na zessen zijn we terug in ons beginpension in Voronet waar we worden vertroeteld met een douche en een lekker maal...